wotne tylko 'krawędzi, brzegu', prze szło później (je
wotne tylko 'krawędzi, krawędzi', prze szło później (jeszcze nie w cerk.) kiego i i., o 'chorobach', dziesiątku na 'okolicę', wkońcu na ciemię" (ale jących pułki; z niem. krank, 'chory'. u Serbów kraina, krainiti, i o 'woj krapcie, 'szpony', r. 1536, por. nie' się używa); dalej krajać, krojczy moraw. kraple, 'łyżwy'(?). (obok stolnika i cześnika urząd dwor krasa, 'barwa (czerwona)', 'pięk ski); krajacz; krajka, 'brzeg u po ność', okrasa (o 'tłustości, w po stawu sukna, pasek', nawet *kraika trawach'); u pisarzy ze wschodniej, pieczywa«, krajanka (sera, krajanego ruskiej połaci ukochane; od krasy nakształt cegły i tak ususzonego); kraska, ptak, krasnowrona; krasny krajowy, krajowiec; we złożeniach:i kraśny; krasnoludek (kraśnię, krajobraz (dawniej tylko lanczaft),krasnalek, kraśniafy^b&rzelèk (od krajopis, itd. P. krój. czerwonej czapeczki nazwany)'; kraKraków, częste w całej zachod somóicca (z licznemi urobieniami); niej Słowiańszczyźnie, zdrobniałe Jtrasszy,* do tego przymiotnik pierw Krakowiec; od kraka, t. j . kruka, szego stopnia krasy, stąd krasek por. krakać, kraczę, powtarzają ('pachołek krasny', 1549 r.); kra cego się z tą albo odmienną samogłoską sić (sukno szarłatem; kartofle sło jako dźwiękonaśladowcze we wszyst niną, okraszać); 'trzebić' (»wieprz kich językach (lit. krokti, łac. cro- niekraszony*); kraszanki (ruskie), cire, niem. Krahe); kraknąć; »po 'pisanki'; »czyrwona róża krasnojechać do Krakowa* mawiano ścią (się równa N. P. Marji)«, o 'zbliżającym się połogu' (udawano wiek 15.; nazwy krów: krasula się do miasta z powodów wszela (z białemi płatami), 'pstra' (krasikich); krakowiak, taniec i śpiewka.sta i krasiata); krasikoń. 'koni kralka w kartach, 'dyska', do nas czyna' (już w 15. wieku). W cerk. z Czech (p. król), a od nas na Ruś nie używa się tego pnia o 'barwie', lecz wyłącznie o 'piękności', 'świet z innemi wyrazami karcianemi. kram, kramnica, ^kramarz nad ności' (w staroczes. również); po swym towarem w kramnicy siedzi* chodzenie wątpliwe (lit. krosnis, (roku 1564); kramuy i kramowy;'piec', więc niby od 'światîa-goraca »kramarczyk w króbce własny kram świetny', ?). — Czy kras, 'kolor', nosi* (r. 1564); kramarzyć; z niem. r. 1532, umiejętne ? Kram (Kramer), 'budka dla sprze kraść, kradę (dziś tylko kradnę), daży', 'produkt', 'handel', jak u połu kradać; liczne złożenia: u-, wy-, mi-, dniowych i zachodnich Słowian (od za- i podkradfywjać się; rzeczow nas na Ruś), ale samoczynnie słowo nie niki : kradzba (dawne i rzadkie); stałe mieckie przejęli Niemcy z połu- kradzież (dawniej rodz. męskiego, dniowo-słowiańsk. chram, 'buda*. żeńskie od 16. w.),kradziezny, krakraniec, z dowolnem e (jak w ta dziectwo (od 1450 do 1550), kraniec), krańcowy, krańcowość; pier dziestwo (hibli*); przysłówki: ukrad- c wotnie 'wieniec' (z niem. Kranz), kiem, kradomie, kradmo i kradmie. jeszcze w 16. wieku, następnie 'brzeg, (15. wiek). Wywód słowa zależy od krawędź', 'krąg' (»kraniec mniej więcej d: jeżeli to tworzy pora teraźniejszyje*, uLeopolity; »okrągłe krań szy tylko (jak w będę, idę, kładę) » toć kra- zestawimy z łotew. krat,, ce*, itp). f y K